شاید شما هم در اطرافیان و یا در فضای مجازی افرادی را بشناسید که بشدت روی صدا حساس هستند. این افراد معمولا از صدای آدامس جویدن دیگران، غذا خوردن و گاهأ صدای تنفس آنها شاکی اند و این موضوع آزارشان می دهد.
البته گفتنی است که همه ی ما به نحوی از صداهای غیر متعارف در هنگام غذا خوردن بدمان می آید اما انزجار و تنفر از صدا در این افراد بسیار شدید بوده و گاهأ زندگی آنان را مختل می سازد. این موضوع، میسوفونیا یا صدا بیزاری نام دارد که در مقاله ذیل به ابعاد آن می پردازیم.
میسوفونیا یا صدا بیزاری چیست؟
میسوفونیا یا صدا بیزاری عبارت است از حساسیت بیش از حد و افراطی به صداهایی از جمله صدای غذا خوردن، آدامس جویدن، تنفس، باز شدن درب ها و یا کار کردن با دکمه های موبایل.
این صداها برای افراد معمولی طبیعی بوده و قابل تحمل اند اما مبتلایان به میسوفونیا از این صداها بشدت عصبی شده و واکنش نشان می دهند. معمولا مهمانی ها و جمع های شلوغ مکان های خوشایندی برای این افراد نیست چرا که کوچکترین صدایی ممکن است تمرکز آنها را به هم ریخته و عصبانی شان کند.
میسوفونیا نه تنها در مهمانی ها بلکه در محیط درس و کار نیز تمرکز را از فرد گرفته و توجهش به موضوعات اصلی را تا حد زیادی کاهش می دهد.
چه عواملی باعث میسوفونیا میشود؟
همانطور که در ابتدای مقاله اشاره کردیم، ماهیت میسوفونیا تحت عنوان یک اختلال جسمی یا روانی هنوز برای ما مشخص نیست اما بسیاری از افراد معتقدند که میسوفونیا ریشه هایی در مشکلات روان شناختی فرد و نوعی وسواس فکری عملی است.
البته برخی نیز عوامل ژنتیکی را عامل ایجاد کننده ی میسوفونیا میدانند که تحقیقات آن در دست بررسی است.
نشانه های صدا بیزاری
اذیت شدن از صداهایی از جمله جویدن، تنفس، کار با کامپیوتر و موبایل و این دست از صداهایی که شنیدن آن برای افراد دیگر آزار دهنده نیست را می توان از نشانه های صدا بیزاری و میسوفونیا اعلام کرد.
افراد مبتلا به میسوفونیا در برابر صداهای آرام بشدت واکنش نشان داده و ممکن است عصبی شوند. گاهی صدا بیزاری از این هم فراتر می رود و افراد مبتلا به آن، به محرک های بینایی نیز حساسیت نشان می دهند. مثلا صدای تکان دادن پا توسط افراد به طور مکرر، صدای باران، حرکت برف پاک کن در خودرو و از این دست محرکات مکرر با صدای کم برای این افراد آزار دهنده اند.
میسوفونیا چه عوارضی دارد؟
دایره ی دوستان و اطرافیان افراد مبتلا به صدا بیزاری یا همان اختلال میسوفونیا بشدت محدود است. این افراد سعی می کنند اکثر موارد تنها باشند، تنها غذا بخورند و در مهمانی ها معمولا فاصله ی خود را با جمع حفظ کرده تا مبادا شنیدن صدای غذا جویدن، خندیدن و یا صحبت کردن آنها وی را آزار دهد.
این افراد معمولا در محیط کار و درس نیز از تمرکز کمی برخوردار هستند چرا که صداهای کم و کوچکی که ممکن است برای هرکسی عادی باشد، این افراد را بشدت می آزارد.
اختلال در خواب نیز از دیگر عوارض میسوفونیا و صدا بیزاری است. تقریبا همه ی افراد برای به خواب رفتن نیازمند سکوت و آرامش اند اما گاهی صداهایی در محیط وجود دارد که اجتناب ناپذیر است و باید به آن عادت کرد. افراد مبتلا به صدا بیزاری و میسوفونیا نمیتوانند صداهای کم و کوچک محیطی را نشنیده بگیرند و همین امر ممکن است باعث اختلال در به خواب رفتن و یا نبود خواب عمیق در این افراد شود.
راه تشخیص میسوفونیا
اینکه میسوفونیا یک اختلال جسمی است یا یک اختلال روانی، هنوز مشخص نیست. برخی افراد دلیل صدابیزاری را حساسیت بیش از حد بخش هایی از مغز به برخی صداها میدانند و برخی آن را در دسته ی مربوط به وسواس های فکری عملی جای داده اند. به هر حال هنوز هم تحقیقات زیادی در رابطه با میسوفونیا انجام نشده و روند تشخیص و درمان آن به روشنی مشخص نیست.
در واقع اگر شما از آن دسته افرادی هستید که در هنگام غذا خوردن در جمع تمام تمرکز و حواستان به صدای دهان دیگران است، اگر در هنگام مطالعه خیلی سریع و با کوچک ترین صدایی تمرکز تان بهم میریزد و عصبی می شوید و یا اگر حرکت ممتد وسایل از جمله پاندول ساعت، برف پاک کن و یا تکان دادن پا شمارا عصبی میکند، احتمال اینکه به میسوفونیا مبتلا باشید وجود دارد.
روش درمان اختلال میسوفونیا یا صدا بیزاری
همانطور که در بالا اشاره کردیم هنوز هیچ روش مشخصی برای تشخیص یا درمان میسوفونیا و صدابیزاری در جهان ارائه نشده چرا که هنوز ماهیت این اختلال برای بسیاری از دانشمندان نامشخص است.
روش های درمان میسوفونیا اکثرا روش های مدیریتی مبتنی بر خود شخص هستند. در این راهکار ها گوش دادن به موسیقی های آرامش بخش، به وجود آوردن مکان های آرام و خلوت در منزل برای خود و استفاده از گوش گیر ها در هنگام خواب و مطالعه اشاره شده است.
خرید سمعک استخوانی با قیمت عالی از ملاصدرا
سوالات متداول
- افراد مبتلا به میسوفونیا چه واکنشی به صدا دارند؟
احساس انزجار و نفرت، ترس و وحشت، میل به ترک مکانی که صدا در آن وجود دارد، چندش و گاهی احساس تهوع از واکنش های فرد به صداهای مربوط به افراد است. جالب اینکه این صداها برای افراد معمولی کاملا عادی بوده و فرد هیچ واکنشی ندارد.