وجود دو گوش سالم زمينه ساز درک کامل شنوایی از لحاظ بلندی، جهت صدا و تفکيک صداها است و به دلایل زیر وجود دو گوش سالم برای انسان لازم است:
[ps2id id=’section1′ target=”/]الهام از طبيعت و خلقت موجودات
نه تنها انسان بلکه همه جانوران دارای دو گوش هستند. درخلقت انسان شنوایی بصورت استریو و طوری طراحی شده است که اطلاعات رسيده به هر گوش طی مسير انتقال تا مغز چندین بار در ساقه مغز با هم تلفيق می شوند و یک ادراک واحد از صدای دو طرف ایجاد می شود. خوب است بدانيم که علاوه بر حس شنوایی حواس دیگری هم در انسان هستند که نيازمند دریافت اطلاعات طرفينی و تلفيق آنها با هم می باشند. حس تعادل که نيازمند دریافت اطلاعات از پایانه های عصبی حس عمقی در هر دو کف پا، هر دو دهليز گوش داخلی و هر دو چشم است و حس بينایی که نيازمند دریافت اطلاعات از هر دو چشم است و با تلفيق اطلاعات و هم پوشانی تصاویر دو طرف، بينایی کامل می شود و مانند گوش عمل می کند. در مورد حس شنوایی هم اگر مغز سيگنال صوتی را فقط از یک گوش دریافت کند درک گفتار کامل نخواهد بود.
[ps2id id=’section2′ target=”/]درک و تميیز صدا در محيط های پر سر و صدا
استفاده از دو گوش به ما این امکان را می دهد که در محيط های پر سر و صدا بتوانيم به نویز محيطی دقت نکنيم و صدای گفتاری را بهتر تشخيص دهيم. بدترین موقعيت شنيداری برای درک گفتار زمانی است که در یک جمع خانوادگی چند نفر با هم صحبت کنند و بخواهيم صدای یک نفر را گوش کنيم. مهارت گوش دادن (Listening) به یک صدای خاص، متکی به دریافت اطلاعات دو گوش است و در صورت استفاده از یک سمعک برای بيماری که هر دو گوش او کم شنوا است، درک صدا در محيط های شلوغ سخت خواهد بود.
[ps2id id=’section3′ target=”/]جهت یابی و تعيين محل صدا
بخاطر وجود فاصله بين دو گوش، صداها با اختلاف جزئی از نظر زمانی و شدتی به گوش ها می رسند. این اختلاف های جزئی توسط مغز شناسایی شده و مشخص می شود صدا به کدام گوش نزدیک تر است و محل صدا شناسایی می شود.
[ps2id id=’section4′ target=”/]شنيدن با یک گوش باعث خستگی می شود و استرس زاست
اگر یک گوش انسان سالم باشد، دائماً باید نگران این باشد که گوش سالم را به سمت صدا نگه دارد و این استرس هميشه در محيط های مختلف همراه بيمار بوده و پس از مدتی بشدت خسته کننده و ملال آور می باشد. دقيقاً همين حالت موقعی پيش می آید که هر دو گوش کم شنوا باشند و بيمار یک سمعک تهيه کند و دائماً باید گوش دارای سمعک را سمت مخاطب نگه دارد.
[ps2id id=’section5′ target=”/]تحریک و فعال ماندن سيستم عصبی هر دو گوش و ممانعت از محروميت شنوایی
اگر یک گوش سالم و دیگری دچار افت شنوایی باشد، به علت عدم استفاده از گوش دچار کم شنوایی و بخاطر محروميت از صدا آن گوش دچار ضعف و تنبلی عصب شنوایی شده و درک گفتار در آن بشدت کاهش می یابد. همين مورد در بيماران کم شنوای دو گوشی که از یک سمعک استفاده می کنند، ایجاد خواهد شد و در گوشی که سمعک استفاده نمی شود، کاهش شدید درک گفتار در آینده و غيرفعال شدن آن گوش را موجب خواهد شد.
[ps2id id=’section6′ target=”/]کيفيت بهتر صدا
در صورتی که هر دو گوش سالم باشد یا هر دو گوش با سمعک تقویت شوند، چون سيستم عصبی هر دو نيمکره مغز درگير درک گفتار می شود، لذا با صدای کمتر کيفيت صدا بهتر خواهد بود. در صورتی که یک گوش سالم و گوش دیگر کم شنوا باشد، حتماً صدای بلندتری برای شنيدن لازم است. اگر هر دو گوش کم شنوا باشند و یکی از گوشها با سمعک تقویت شود، نياز به تقویت بيشتری می باشد که همين صدای بيشتر موجبات نارضایتی در محيط شلوغ را به همراه خواهد داشت. گویی می خواهيم حس شنوایی دوگوشی را از یک گوش تأمين کنيم و حدود 12 دسی بل صدای بيشتر نياز داریم.
[ps2id id=’section7′ target=”/]قضاوت صحيح در ميزان بلندی صدا
اگر یک گوش سالم و گوش دیگر کم شنوا باشد، هميشه صدای گفتاری ضعيف دریافت می شود و نياز به صدای بلندتر جلب توجه خواهد کرد. در صورت تقویت یک گوشی در فردی که هر دو گوش کم شنوا است، قضيه برعکس می شود. چون بيمار در جلسة تنظيم سمعک صدای بيشتری می طلبد و صدای بلندتری برای او تأمين می شود؛ بعد از تنظيم، همه ی صداها غير طبيعی و بلندتر از حد قبلی خواهند بود.
بنا به 7 دليل فوق و به منظور تأمين شنوایی دو گوشی و استفاده از محسنات آن، هميشه در افرادی که هر دو گوش کم شنوا باشد، تجویز سمعک دو گوشی را توصيه می کنيم
حتی با یک سمعک هوشمند فوق پيشرفته ی گران قيمت نيز نتيجة چندان مناسبی نسبت به دو سمعک و شنوایی دوگوشی بدست نخواهد آمد.
